Translate

วันอังคาร, ตุลาคม 11, 2565

บทความตามใจผู้เขียน แต่ไม่เอาใจคนอ่าน มีไว้เพื่อ

 หลาย ๆ บทความที่เขียนไปตามใจไม่มีแก่นสาร มันก็แค่การระบายของผู้เขียน ที่เขียนไปเรื่อยไร้แก่นสาร บางครั้งก็นั่งคิดทำไมต้องคอยเขียนบทความเอาใจคนอ่านด้วยขนาดนั้น เพื่อยอดวิว เลยตั้งชื่อสวยหรูตามหลัก SEO เพื่อให้มีคนหลงกดลิงค์เข้ามาอ่านบทความจะได้ยอดวิวไปหนึ่งวิว ทั้งที่เนื้อในไม่ได้มีสารประโยชน์อะไรเหมือน ๆ กัน ก็เหมือนการล่อหลวงเพื่อประโยชน์ส่วนตนนั้นแหละ

แล้วบทความที่ตามใจผู้เขียนไม่เอาใจคนอ่านจะมีไว้เพื่อ ก็คงเพื่อตอบสนองความต้องการคนเขียน ที่บางทีก็แค่อยากระบายเรื่องราวในหัวออกมาแล้วรอวันหนึ่งที่จะมีคนมาอ่าน มาแชร์ มาให้ความเห็น มาปฏิสัมพันธ์กันเฉกเช่นเพื่อนคุยกัน แลกเปลี่ยนแนวความคิด นิสัย รสนิยม ซึ่งกัน งานเขียนที่ไร้จุดประสงค์ก็เหมือนงานเขียนที่ไร้วิญญาณ ผมนี่ก็เปรียบเทียบมั่วไปหมด

เอาจริงแค่อยากระบายเพราะตัวเองก็เขียนไม่เก่งเลยเน้นเขียนสิ่งที่มันคิดวนอยู่ในหัวออกมาไว้ก่อน แล้วค่อยปรับแต่ง บางครั้งก็ตัดใจไม่ปรับอะไรแล้วโพตส์มันไปซะ ยิ่งช่วงเริ่มต้นนี่ไม่ต้องกังวลอะไรมากมายเพราะคนตามอ่านไม่มีอยู่แล้วจะมาแก้มื้อไหนก็ได้อยู่ 

แต่ถ้าเริ่มมีคนตามคงทำแบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว เพราะกว่าจะกดเผยแพร่ลงไปได้ต้องคิดแล้วคิดอีกนั้นเพราะจำเป็นต้องใส่ใจกับผู้รับสาร ทั้งทีเราก็ไม่ควรทิ้งตัวตนของเรา ถ้านี่มันเป็นแนวทางที่ไปต่อได้เราก็ไม่ควรปรับแต่บทความเพื่อเอาใจผู้อ่านขนาดนั้นหรอก 

ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับจุดประสงค์ที่เผยแพร่บทความนั้น ๆ ออกไป เพื่อธุรกิจ หรือเพื่ออะไร คงไม่มีใครตอบได้นอกจากตัวผู้เขียนเอง การสะสมฝีมือ ประสบการณ์ ผลงานในแต่ละวัน มันคือการสร้างตัวตนอย่างหนึ่งของเรา เมื่อมองย้อนกลับมาเราก็จะเห็นความพยายามในการเปลี่ยนแปลงตัวเราเองในรูปแบบต่าง ๆ สิ่งพวกนี้แหละมีแต่เราผู้เขียนที่จะย้อนมองไปเก็บเกี่ยวได้ ผู้อ่านถ้าเขาไม่ถูกจริตก็แค่นาน ๆ เจอกันที ค่อยเวียนว่ายมาทักทายกัน 

สุดท้ายแค่อยากจะบอกกับตัวเองว่า "อย่าพยายามเป็นคนอื่น และไม่ต้องพยายามเป็นตัวเอง แค่ปล่อยให้มันเป็นอย่างที่ควรจะเป็น" จำไว้นะ การเขียนไปเรื่อยก็สามารถพัฒนาได้ 

ด้วยว่าช่วงนี้คนติดตามคงไม่มีเยอะก็จะเน้นเขียนเพื่อตัวเองไว้มีผู้ติดตามจำนวนหนึ่งค่อยว่ากันจะไปทิศทางไหน เรื่องงานเขียนคงไปได้หลากหลายอยู่แล้ว ฝึกต่อไป ซ้อมต่อไป ทุกวันคือการเรียนรู้ 

คนที่ไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือจะมาเขียนหนังสือจะไปได้ซักแค่ไหนก็ต้องลองดูแล้วละ เป้าหมายหนังสือสักเล่นจากบล็อกนี้จะพอเป็นไปได้ไหม ใช่แล้วทำให้ได้นั้นแหละแผน แค่ลงมือทำแค่นั้นไม่ต้องคิดเยอะ ทำมันซะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น