Translate

วันอังคาร, กันยายน 27, 2565

เรียนรู้เรื่องเขียนบทความ

 เขาก็มีแนวทางการทดลองมาก่อนหน้านี้แล้ว ว่าที่ได้ผลดีที่สุดคือการเขียนจากประสบการณ์จริง แต่การเขียนนั้นก็ต้องได้อะไร หมายถึงคนที่อ่านจะได้อะไร เพราะงั้นคนเขียนนอกจากจะเล่นเรื่องราวได้เก่งน่าสนใจแล้วยังต้องมีการสรุปสาระประโยชน์ให้กับคนอ่านด้วย ไม่ใช่บ่นไปเรื่อย ถ้าเกิดว่าเราเป็นซุปตาร์ที่ผู้คนพุ่งความสนใจมันก็คงได้อยู่หรอก เพราะไม่ว่าจะโพสต์จะเขียนอะไรก็มีคนให้ความสนใจอยู่แล้ว แม้จะเพียงแค่แคปชั่นสั้น ๆ ก็เพียงพอแล้ว 

ต่างกันโนบอดี้อย่างเรา ที่ต้องสร้างตัวตน สร้างเอกลักษณ์ ภาพจำ สไตล์ของตัวเอง คนที่เขียนแนวบ่นแต่ได้ประโยชน์ก็อย่างเพจ จ่าพิชิต อีเจี๊ยบ ไรนี่มีเอกลักษณ์น่าติดตาม น่าถกประเด็นด้วย แต่ไม่น่าไหวเราไม่ได้อยากรับมือคนเยอะขนาดนั้น เอาแค่ที่คน ๆ หนึ่งจะรับมือไหว มันควรจะเท่าไร ที่จริงก็ตั้งเป้าไว้แค่ขั้นต่ำ เช่น คนตามพันคน ก็น่าจะเพียงพอต่อการสร้างรายได้กับกลุ่มคนที่จะสนใจอ่านบทความเรา

เพราะงั้นก็เลยคิดว่าหรือจะเปิดเป็นเพจเฉพาะด้าน เช่น ด้านการ์ตูน เกมส์ หนัง เพลง ไรงี้ก็คู่แข่งเยอะไปหมด แถมคงไม่สามารถคิดคอนเทนต์ได้ทุกวัน ก็ต้องเป็นเพจชื่อตัวเรานี่แหละ ค่อยหาจุดขายตัวเองต่อไป ว่าจะแนวไหน ก็พยายามจัดหมวดหมู่แยกไว้ เพราะคนเราก็สนใจหลากหลายด้านซึ่งบางคนก็อาจอยากตามแต่บางเรื่องไม่ใช่ทุกเรื่องที่เราสนใจ

แต่ก็มีแค่ลงมือทำแล้วปรับปรุงกันต่อไป ยิ่งมีคนตามแล้วยิ่งโฟกัดได้ถูกจุด หนึ่งเป้าของเราเอง สองเป้าของคนติดตาม ให้สอดคล้องกัน ก็จะได้ไปด้วยกันได้ กลุ่มเล็ก ๆ ก็เพียงพอแล้ว เพราะถ้าเยอะเกินดูแลไม่ไหว รู้สึกเกรงใจเหมือนเราเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว ถึงว่าต้องมีจัดตอบแทนคนดู หวังว่าเราคงมีวันนั้น

ตอนนี้พยายามเน้นไปทางการหารายได้เสริมจากการเขียนบทความจากเวลาว่างงาน หลังเลิกงาน วันหยุด โดยทำได้โดยไม่ต้องคิดเยอะ คิดแค่ง่าย ๆ สั้น ๆ ไม่ต้องบ่นเยอะเน้นตรงประเด็น จะว่าไปนี่ก็บ่นเยอะแล้วยังจับสาระไม่ได้เลย ฮ่า เอาเป็นว่าจะค่อยปรับไปแล้วกัน จะได้เป็นธรรมชาติมากที่สุด 

เหมือนจุดประสงค์แฝงในหัวคือ เอาเรื่องราวระบายออกมาบ้างทางตัวหนังสือบทความนี่แหละ ก็เพื่อได้ประโยชน์บ้างไม่ได้บ้างก็จะพยายามไปโยงประโยชน์ให้ได้มากสุดแล้วกัน 

ใครมีคำแนะนำเม้นไว้ได้ครับ ผมก็อยู่ในช่วงทดลองเหมือนกัน ไม่กล้ารับงานใหญ่กลัวทำเขาเสียเรื่อง เอาแบบเล็ก ๆ จุกจิ๊ก กินขนมไปก่อน ค่อยว่ากันเรื่องกอบโกย ที่จริงก็สนใจจะลงทุนทำโฮส wordpress อยู่ แต่ก็คิดว่าแค่ของฟรีอย่าง blogger ยังทำไม่ได้แบบมีวินัยเลย ไปลงทุนเสียตังก็คงล้มไม่ต่างจากเดิม 

ผมเคยลงทุนกับเว็บไปหลายรอบละ สุดท้ายไม่มีเวลาอัพเดทมีแต่คอนเซ็บ ไม่มีคอนเทนต์ ก็เลยเสียตังฟรีไป มันยากจริง ถ้าใช้เงินก็ต้องลงด้วยเงินต่อไปจ้างเขียนบทความ ทำ SEO ทำ Ads ปั่นกระแส ปั่นวิว แล้วก็ไม่รู้รายได้จากโฆษณาได้คุ้มไหมกับที่ลงทุนไป แต่มันก็น่าจะได้แหละ แค่ว่าทำเยอะได้เยอะทำน้อยได้น้อย เพราะบางเว็บไม่ต้องมีคนดูแลคุยกับลูกเพจ แค่ปล่อยคอนเทนต์ให้คนใช้งานก็ได้รายได้แล้ว

การลงทุนคือความเสี่ยง การลงแรงก็เสี่ยงเหมือนกันแต่ขาดทุนน้อยกว่า เพราะงั้นเอาไปทีละสะเต็ป จะเน้นเขียนบทความหรือจะเน้นปั่นเพจ ปั่นเว็บ ก็วิธีบริหารจัดการแตกต่างกัน เลือกเอาว่าจะหยิบเม็ดเงินจากช่องทางได้ หรือจะเหมารวบยอด บางทีก็ต้องระงั้บความโลภไว้ก่อน ค่อยๆเดินไปทีละก้าว ได้น้อยแต่ได้นะ 

ส่วนพวก Affiliates นี่ทำแล้วไม่ค่อยได้กำไรเลย สงสัยเราทำไม่เป็น หรือไม่เราก็ไม่ดังมากพอที่คนจะกดซื้อของจากลิงค์ของเรา เงิน ทองจะมาพร้อมความน่าเชื่อถือ เพราะงั้นตอนนี้ก็ต้องทำฐานรองรับไว้ก่อน พอถึงเวลาสักบทความที่เป็นกระแส มันก็จะไหลเข้ามาเอง เย้ ออกทะเลมาเยอะเลยเรื่องเขียนบทความบ่นไป 99% ขออภัยด้วยครับถ้าใครอ่านจนจบแล้วยังไม่ได้อะไร

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น